Drusus
Drusus is de familienaam van het Romeinse geslacht der Livii, in de keizertijd ook van enige Claudii.
De bekendste was de veldheer Nero Claudius Drusus, gewoonlijk kortweg Drusus (Maior of de oudere) geheten.
Hij leefde van 38 tot 9 v. C.
Hij was een zoon van Tiberius Claudius Nero en van Livia, die drie maanden vóór zijn geboorte huwde met de latere keizer Augustus.
Laatstgenoemde was aldus zijn stiefvader.
Zijn oudere broer was de latere keizer Tiberius. Met hem samen onderwierp hij in 15 v.C. Raetia, een gebied dat met Vendelicia (Zuid-Beieren)
een Romeinse provincie vormde en ook het huidige Tirol en Zuidoost Zwitserland omvatte.
In 13 v.C. werd hij stadhouder van Gallië.
Keizer Augustus gaf in 12 v.C. (zijn stiefzoon) Drusus opdracht om de benedenloop van de Rijn over te steken voor de verovering van Germania,
het gebied tussen Rijn, Donau en Elbe.
Voor de uitvoering van deze opdracht was Drusus van 12 tot 9 v.C. gelegerd op de Nijmeegse heuvelrug.
In zijn opdracht werd voor zijn expedities tegen Germania de Drususgracht gegraven, waarschijnlijk de huidige Utrechtse Vecht.
Circa 10 v.C. legde hij ter regeling van de watertoevoer bij de splitsing van Waal en Neder-Rijn de Drususdam (voltooid in 55,
verwoest in 70 door de Batavieren) aan, waarvan de resten ten Westen van Lobith zijn teruggevonden.
Hij drong in 9 zelfs door tot de Elbe. Op de terugtocht stierf hij van een beenbreuk door een val van zijn paard.
Drusus was gehuwd met Antonia en had drie kinderen, Germanicus, Claudius (de latere keizer) en Livilla.
Zijn nakomelingen droegen de naam Germanicus als eretitel wegens Drusus’ overwinningen in Germania.
Livilla huwde eerst Gaius Caesar, een kleinzoon van Augustus, en na diens dood (4 n.C.) Drusus, de zoon van Tiberius.